14 september, Van Pontevedra naar Caldas de Reis.

Bij ons sliepen de Engelsen uit Cardiff,  en zij verpakken alles in plastic zakjes, denk ik.  Vanaf 6 uur zaten zij met zakjes te klootviolen. Uiteindelijk stonden ze om 7.30 uur in de keuken nog steeds te beppen met elkaar.

Over beppen gesproken.  Als je mannen ziet lopen, samen of alleen,  dan is het stil. Als je een vrouw ziet loopt ze altijd te bellen met een andere vrouw.  Als je twee of meer vrouwen ziet hoor je ze al voor je ze ziet. 

Ze praten aan een stuk door, echt niet normaal. 

Het zal wel komen doordat er nooit een clue in het verhaal zit. Ze kunnen altijd door met die woordenbrij. 

We zagen een man en Vrouw die, zo bleek later, bij elkaar hoorden.  De man was waarschijnlijk kotsbeu van het constante geluid wat zijn vrouw maakte, dat hij erg langzaam ging lopen. De vrouw liep in tempo door. Ze heeft later haar telefoon gepakt en is gaan bellen met een vriendin.  

Met de telefoon op de speaker,  want dat is normaal tegenwoordig.  Iedereen vindt zichzelf zo belangrijk dat de hele wereld mag weten wat voor gesprekken je hebt. Waanzin. Ze stopte met bellen toen zij ruim een uur later bij ons aan tafel kwam zitten. 10 minuten later kwam haar man aan.

Wat een ellende moet het voor die man zijn. Ze mag vast nooit meer mee.

Verder een prima wandeldag.  Het was tot 1300 uur vrij comfortabel qua temperatuur. 

We liepen 21 km in krap 4 uur tijd. 5.5 km pu gemiddeld.  

Bijna klaar,  nog maar een kilometer of 45.

Nu ga ik even slaap inhalen.  Ben moe. Straks weer lekker yoghurt eten en op tijd naar bed.