Zaterdag 16 september laatste wandeldag voor Niels, Pádron naar SdC

Vanmorgen was ik natuurlijk wakker voor de wekker. In slaap vallen was lastig, ik lag te malen op de reis van onze slaapplek naar de luchthaven. 

Ik ga nu mee met een vrouw uit Nederland,  zij zit vlakbij de Kathedraal,  daar loop ik om 4.35 morgenochtend naar toe.

De statistieken voor de hele wandeling en het stuk van vandaag:

Totaal 265.6 km in 53 uur, gemiddeld 5.01 km pu, vandaag 26,28 km in 4 uur 49 minuten. 5.4 km. p.u gemiddeld. 

Best netjes, vind ik. 

Om 6.45 uur begon onze wandeldag,  we verwachten regen, maar kregen droog, heel fijn. Het was niet te warm. Precies goed wandelweer.

We wandelen vandaag met een extra rugzak, van een vrouw uit Brazilië,  ze woont nu vlakbij Porto bij haar vader. 

Zij stuurde haar rugzak steeds vooruit, maar dat kon voor vandaag niet. Daarom hebben wij hem maar mee gedragen. Ze kon dat zelf niet, vooral omdat het een sissy was, maar die 6 hernia's die ze heeft gehad, hebben ook niet geholpen. Dus, Sándor en ik om en om een tukje met de rugzak. Herniemevrouw was zelf om 4 uur al vertrokken. We kwamen ongeveer tegelijk met haar aan. Het was op het plein wel even zoeken tussen al die mensen, maar we konden de zak weer dumpen.

Het lopen ging prima. Behoorlijk wat klimmen vandaag, maar dat was na al de kilometers geen probleem meer. De eerste 90 minuten waren donker, waardoor we weinig van de omgeving zagen. Toen de koperen ploert werd opgehangen konden wij zien dat het hier en ook daar toch weer best mooi was. En, nu konden we, dankzij het licht,  ook de kilometers lezen. Van 26 terug naar 0. Ik heb elk bord gelezen zodra het leesbaar was. Aftellen,  deze keer ging ik het halen. En dat klopte helemaal. 

Het was fijn om op het plein aan te komen. Het ontroerde mij een beetje, ook nu als ik erover schrijf opnieuw.  Het is mooi om al die blije mensen te zien, alle andere mensen ontvangen, omhelzen en in gesprek zijn over van alles.

Na kort ook wat mensen begroet te hebben gingen wij door voor ons certificaat.  Wij hadden vandaag nummer 570 en 579, het was druk dus, maar we konden eigenlijk zo doorlopen en alles ophalen. Dat hebben ze heel goed geregeld. 

Met ons bewijs zijn we nog even naar de Hollandse koffiekamer geweest, daar zaten Evert en Mieke, beiden 76 jaar. Zij ontvangen de Nederlanders die ervan weten en praten dan even met je. Vriendelijke mensen, die zochten naar de diepere betekenis achter het wandelen voor ons. 

Na wat foto's snel richting onze slaapplek gelopen, dat is zo'n 25 minuten verderop.  Voor wij daar binnen gingen eerst nog wat gedronken bij San Lazaro,  daar zaten wij vorige keer. Het is nog precies hetzelfde. 

Morgen vroeg naar huis. Fijn, naar m'n meiden. Thuis is de beste plek voor mij. Bij mijn mooie lieve meiden.

Ik ben blij dat ik dit, al was het veel korter, zo relatief makkelijk hebben kunnen lopen. En dat ik nu eindelijk zo'n tocht heb afgerond. Hij gaat van m'n lijst, het geeft rust.