Van O Pedrouzo naar Santiago

Het laatste stukje. Een kleine 19 kilometer bleek het te zijn.

Om 8.25 uur vertrokken Edmond en Sandor vanuit O Pedrouzo naar Santiago. Onderweg was het vandaag vooral regenachtig. Alles buiten de rugzak was doorweekt. 

Rond 10 uur ben ik richting beide heren gestrompeld. De kilometers van gisteren waren toch wat te gek geweest denk ik. De heenweg deed goed pijn, maar lukte. 100 meter voorbij de stadsgrens vond ik een plek waar ik droog kan wachten tot de heren er waren.

Dat bleek nog ruim een uur te duren. 

Staan was te doen, vooral op links dan maar. Ik heb genoten van alle passerende pelgrims, die soms lastig lopende maar allen doorweekt voorbij kwamen. Ik stond goed. Dit mis je als uitvaller ook allemaal maar weer. Zo'n knie heeft ook voordelen. 

Er waren weinig pelgrims die ik zag genieten, terwijl ze nu toch echt bijna bij het "einddoel" waren.

Wellicht stoorde het dat ik, zoals zo vaak, als een blij ei iedereen zat te bekijken. Alsof ik er plezier in had dat zij met pijn en verzopen over de eindstreep kwamen. Natuurlijk had ik dat niet. Ik lachte hen toe. 

Ik vroeg mij wel af of ze nog wisten waarom het ook alweer was dat zij er überhaupt aan waren begonnen. 

Om 11.45 uur, ongeveer, zag ik Sandor van verre toch echt aankomen. Hij keek wel blij, natuurlijk omdat hij mij zag, en, hij was er klaar mee. Die regen was niet leuk meer.

Edmond kwam nog geen 2 minuten na Sandor en met z'n drieën liepen wij door, naar ons hotel. Droog, want toen de heren bij mij waren stopte de regen. 

Bij het bord met de plaatsnaam nog even een foto gemaakt en toen "snel" door.

Bij het hotel dronken we koffie, de Fransoos naam er, logischerwijs, een croissant bij. Wij kregen churros en cake. 

Toen alles op was ging Edmond door, zijn compostela halen. Wij zijn naar onze eigen kamer gegaan. 

Rond 1300 uur kwam de schoonmaak mijn kamer doen en toen ik net op de trap was gaan zitten om heb even de ruimte te geven, appte Sandor hoe we het vanmiddag zouden doen, met een vraagteken. Hij appte niet hoe we het zouden doen maar stelde de vraag. 

Ik gaf hem mijn huidige status als trapzitter door en stelde voor iets te gaan drinken. 

Sandor vond het goed, dus, wij naar beneden. Ik aan de 0% en Sandor niet. Bij elk drankje kregen we tappas, of pinchos. Het waren in ieder geval hapjes. 

En, ze waren lekker. Na een paar drankjes, rond 1530 uur, toch maar besloten om ook meteen te eten. Achteraf denk ik dat het eten niet zo nodig was. Ik voel mij oncomfortabel vol. De rekening, voor een paar uur zitten, eten en drinken. Nog geen 30 euro. Minder dan 15 p.p. 

We zijn rond 16.40 naar onze kamers gegaan. Ik doe niks meer vandaag. Ja, bellen met m'n meiden. Morgen gaan we weer eens verder kijken.

Tot snel.