Santiago, de pelgrimsmis.

Vanmorgen rond 9.30 uur waren wij klaar in ons hotel "San Laxaro". De rugzak op de rug en gedag zeggen tegen de mevrouw die ons de laatste dagen van eten en drinken voorzag. En dan loop je opeens weer naar je volgende slaapplek. Ik droeg m'n rugzak zelf, dat ging best.

Dat opweg zijn naar de volgende slaapplek ga ik niet missen, voelde ik vanmorgen. Al moesten wij er nu slechts 2 kilometer voor lopen, dat geleur met je spullen is wel klaar. 

Om 13.00 uur konden we pas inchecken bij ons nieuwe adres. Een prachtig gebouw tegenover de kathedraal. Wij waren er natuurlijk veel te vroeg, maar gelukkig mochten we de spullen wel stallen. 

Zonder rugzak trokken wij richting die kerk waar de beloofde dagelijkse pelgrimsmis zou zijn. Iets na 11 uur waren wij er, na wat streekproducten gegeten te hebben. We mochten kaas en koek proeven bij een winkeltje. Onderweg hadden we daarnaast ook nog een pauze gehad om colacao te drinken. Dat is doe het zelf chocolademelk. 

Maar goed, even na 11 uur zitten wij in het huis van Franciscus, waar om 12 uur de mis zou beginnen. En wat doe je als je zoveel tijd hebt in een kerk?

Juist, een tukkie op de bank en overal humor in zien. Bloedirritant eigenlijk, want je kan in zo'n kerk nou ook niet ff lekker baldadig gaan zitten lopen te doen. Even doorbijten dscht ik, het is zo 12 uur. 

Om 12.10 uur zijn we vertrokken. Er stond nog niemand te blaten voorin de kerk en wij verwachten niet dat dit nog zou gaan gebeuren vandaag. 

De opkomst was ook erg klein. Ik geloof dat er maximaal 10 personen op de banken waren komen zitten tijdens mijn tukkie. 

Via een andere weg liepen wij terug naar het hotel waar wij om 1300 uur in terecht kunnen. Om 12.30 uur zitten wij op een randje, bij het hotel buiten, te schuilen voor de regen. Als Statler en Waldorf zaten wij ook hier weer alles en iedereen van commentaar te voorzien. Vooral positief natuurlijk. Wij hadden lol, en de tijd ging zo lekker voorbij.

Toen de kerken 1300 uur sloegen, want het zijn er nogal wat, liepen wij naar binnen voor onze rugzak. Na, voor mijn gevoel, honderden meters door gangen te hebben gelopen kwamen wij bij een receptie. De man begroet ons vriendelijk om vervolgens, voor ons gevoel, een eeuwigheid naar een scherm te blijven turen. Sandor wilde al weglopen, maar ik zei hem rustig te blijven wachten. Ongeduldig is hij soms wel. 

Uiteindelijk kwam het allemaal goed. We zitten op een kamer waar je iedereen en z'n moeder kan horen. De deuren gaan volgens mij allemaal met een klap dicht en Spanjaarden praten altijd met volume 100. In Galicia in ieder geval wel. In dit hotel dan toch zeker.

Na de spullen op de kamer gezet, en de kompassen gepakt te hebben, zijn we nogmaals naar het plein voor de kathedraal gegaan voor wat foto's.

Het blijft mooi om al die mensen te zien die aankomen op het plein. En na 15 minuten heb je daar dan ook wel weer genoeg van. Dus, etenstijd. In het hotel. 

Het was een weinig sfeervolle gelegenheid. Het eten niet top en de bediening ongezellig. 

Ik ben daarna lekker op bed gaan liggen. Het was al tegen 1500 uur. Slaaptijd. Sandor ging nog een ommetje maken maar was daar ook wel klaar mee na een klein uur. Hij ging ook een tukkie doen.

En nu is het bijna 1900 uur. We gaan nog even ergens wat drinken en dan was 't weer mooi voor vandaag. Morgen naar Finisterre. 

Tot snel.